"Toen ik begon met de bbl-opleiding Maatschappelijke zorg had ik eigenlijk een ander beeld van mijn toekomst," vertelt Peter (17). Ik wilde aan de slag in de verslavingszorg of met daklozen via het Leger des Heils. Maar daarvoor moet je achttien zijn, en dat ben ik nog niet. Via een meeloopdag kwam ik terecht bij De Zellingen, een organisatie voor ouderenzorg. Ik had niet gedacht dat ik het zo leuk zou vinden om met ouderen te werken. Maar nu kan ik me eigenlijk geen mooier werk voorstellen.
Een lach in de ochtend maakt mijn dag
Ik begin mijn werkdag al vroeg, om 7.00 uur. Tot 10.00 uur help ik bewoners met opstaan, wassen en aankleden, wat we ADL noemen (Algemene Dagelijkse Levensverrichtingen). Dat klinkt misschien saai, maar dat is het helemaal niet. Veel bewoners zijn in de ochtend wat stiller of wat chagrijnig. Als ik dan tóch een glimlach op iemands gezicht weet te toveren of een grapje kan maken waardoor iemand zich beter voelt, dan voel ik me echt nuttig. Ik hou van die uitdaging.
Na 10.00 uur begint het leuke deel
Na het ontbijt is er tijd voor iets anders: welzijn. Samen met collega’s organiseren we activiteiten. Denk aan een crea-middag, muziek luisteren, spelletjes of samen naar de kinderboerderij. Soms stel ik zelf iets voor, zoals een balspelletje of gewoon een praatje maken. Dat lijkt misschien klein, maar voor veel bewoners is dat groot. Als iemand die normaal teruggetrokken is toch meedoet of even lacht, dan weet ik: ik heb iets bereikt vandaag.
Iedereen blij, ook de zorgmedewerkers
Wat ik ook mooi vind, is dat ik echt verschil maak voor mijn collega’s in de zorg. Zij hebben vaak hun handen vol aan alle medische en verzorgende taken. Als ik iets kan doen waardoor een bewoner beter in zijn vel zit, dan loopt de hele dag soepeler. Dat merken de collega’s ook. Ontwikkelcoach Ellen zei laatst nog: “Als een bewoner dankzij jou vrolijker aan de dag begint, is dat niet alleen fijn voor die persoon – het helpt ook de hele afdeling.”
Ik zie elke dag dat mijn werk ertoe doet
Wat mij het meest raakt? Als ik zie dat bewoners echt opbloeien. Zoals die man die nooit praat, maar wel met andere mannen aan tafel komt zitten als ik het initiatief neem. Of een mevrouw die altijd passief is, maar wél meegaat naar een activiteit als ik het haar vraag. Dat soort momenten zijn goud waard.
Ik ben nog maar eerstejaars student, maar ik weet nu al dat ik op de juiste plek zit. Ik zie elke dag dat mijn werk ertoe doet. En dat geeft energie.
Wil jij ook iets betekenen voor anderen? Denk dan eens aan Maatschappelijke zorg. Je maakt echt verschil – voor bewoners, collega’s én jezelf.